محتوا
حرفه ای خلاق بودن ایستادن روی شانه های غول ها است. وقتی می خواهید بزرگان قرن بیستم را مطالعه کنید ، بلافاصله مشخص می شود که آنها تا چه اندازه بر خروجی طراحی امروز تأثیر دارند. (اگر به کالج هنر نرفته اید ، راهنمای ما برای بزرگترین جنبش های هنری و طراحی را بررسی کنید ، و به زودی آنچه در مورد آن صحبت می کنیم را دریافت خواهید کرد).
اما اگر تأثیر حرکاتی مانند باهاوس و مکتب سوئیس در طراحی های امروزی آشکار باشد ، رویکردهای بسیاری نیز وجود دارد که به نظر می رسد از پس علاقه خارج شده است.
هرچند همیشه خوب است که چیزها را تازه کنید. بنابراین اگر هرگز احساس کردید که نمونه کارها یا نمونه کارهای طراحی شما شروع به شبیه دیگران می کند ، ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که این روندهای هنری و طراحی گذشته را بررسی کنید و ببینید آیا آنها می توانند شما را به یک راه جدید تحریک کنند.
01. Trompe L’Oeil
یک عبارت فرانسوی به معنای واقعی کلمه به معنی "فریب چشم" است ، trompe l'oeil از تصاویر واقع گرایانه برای ایجاد توهم نوری وجود اشیا در سه بعد استفاده می کند.
این تکنیک که به دوران روم برمی گردد ، از اوایل رنسانس به بعد در نقاشی اروپا گنجانده شد و به عنوان یک روش برای پیشنهاد فضای بیشتر از آنچه که در واقع وجود دارد ، به تأثیر در طراحی داخلی و معماری ، طراحی صحنه تئاتر و نقاشی مات سنتی برای فیلم ها تبدیل شد. .
امروزه ، عمدتا در نقاشی های دیواری دیواری چشم نواز ، مانند مواردی که در بالا نشان داده شده است ، دیده می شود. اما مطمئناً ما فقط با محدود کردن تعداد انگشت شماری از جاذبه های گردشگری در حال هدر دادن ترومپوئل هستیم؟
با حرکت طراحی مسطح در حال کاهش ، و تصاویر سه بعدی تولید شده توسط CG اغلب بیش از حد هندسی و بی روح به نظر می رسند ، شاید وقت آن رسیده است که طراحان و تصویرگران این روش را دوباره مرور کرده و روش های جدیدی را برای ترکیب آن در طراحی معاصر نیز پیدا کنند.
هیچ کس نمی گوید که این یک کار آسان است ، اما برای پیروز شدگان ، غنایم ...
02. کیچ
کلمه kitsch که از قرن نوزدهم شروع می شود ، در آلمانی به معنای "سطل زباله" ترجمه می شود. اما امروزه این اشاره به هنر یا طرحی است که برخی آن را مبتذل ، غریب و احساساتی می دانند. با این وجود می تواند به روشی "کنایه آمیز" ارزیابی شود.
این ممکن است در مورد محصولات مصرفی در بازار انبوه ، مانند عروسک های باربی ، کالاهای سلام کیتی و پارک های تفریحی دیزنی لند اعمال شود. اما می تواند به همان اندازه به کاری اشاره کند که آگاهانه به عنوان کیچ ساخته شده است.
Kitsch یکی از مواردی است که تعریف آن دشوار است ، اما با دیدن آن آسان است. به عنوان مثال ، مجسمه جف کونز از مایکل جکسون و حباب ها را در بالا ببینید ، و بدیهی است که شما در حال دیدن کیچ هستید.
در حالی که کیچ همیشه در جامعه مصرفی ما حضور دارد ، به نظر می رسد ارزش آن به عنوان یک عنصر طراحی در میان نخبگان در سال های اخیر فرو ریخته است. با این اوصاف ، ما در حال مشاهده روش های جالبی هستیم که "کیچ" را با "خوش سلیقه" ترکیب می کنند (به عنوان مثال ، در مجموعه اسباب بازی های وینیل Funko که بسیار موفق است).
بنابراین اگر هرگز احساس کردید که کار طراحی شما بیش از حد جدی ، خشک و خسته کننده شده است ، چرا از خلاقیت های کیچ هنرمندانی مانند جف کونز ، ولادیمیر ترتچیکوف ، جان کورین و توماس کینکاده الهام نمی گیرید ، بدون اشاره به جنبش های مرتبط مانند پاپ آرت و نئو مفهوم سازی هندسی ... و ببینید حال و هوای شما را به کجا می برد؟
03. روانگردان
در سراسر اروپا و آمریكا ، دهه 1960 یكی از هیجان انگیزترین دوران فرهنگی در تاریخ بود. اما برای هر عملی ، یک واکنش برابر و مخالف وجود دارد.
بنابراین در دهه 1970 رویاهای آرمانشهرانه نسل کودک گل در میان جنگ ویتنام ، بحران نفت و واترگیت به خاک تبدیل شد. جنبش جدید پانک سال صفر را برای همه "هیپی" اعلام کرد. چارلز مانسون ایده کمون ها را تقریباً خراب کرد. و این ایده که LSD می تواند پتانسیل استفاده نشده بشریت را باز کند ، در عمل یک توهم خطرناک و اغلب کشنده به اثبات رسید.
به همه این دلایل و موارد دیگر ، پدیده هنر روانگردان از پس علاقه خارج شد و تا امروز عمدتا به یک خرده فرهنگ کوچک اما پایدار محدود شده است.
اما در حالی که نمونه های معاصر ، روی تی شرت ها ، پوسترهای کنسرت و مواردی از این دست ، تا حد زیادی تقلیل دهنده هستند ، نگاهی گذرا به برخی از پزشکان برجسته دهه 1960 نشان می دهد که طراحی روانگردان بسیار بیشتر از آنچه شما فکر می کنید وجود دارد.
با عناصری مانند رنگهای روشن و متضاد مشخص می شوند (و محدود نمی شوند). عمق شدید جزئیات تایپوگرافی تخیلی ، منحنی تاب دادن و جابجایی فضاهای مثبت و منفی ؛ شکل گیری اشیا و استفاده های خلاقانه از فسفن ها ، مارپیچ ها ، دایره های متحدالمرکز و الگوهای پراش ، کار طراحانی مانند ریک گریفین ، ویکتور موسکو ، بونی مک لین و وس ویلسون هنوز هم به خوبی ایستاده است.
این سبک های روانگردان در دهه بعد از طریق کار هنرمندانی چون بریجت رایلی ، ماتی کلاروین و Hipgnosis ، سازندگان برخی از بهترین جلد های آلبوم 1970 ، در سطح بین المللی توسعه یافتند. اما ابداع و امکانات آن دوران به سرعت کمرنگ شد و روانگردان به سرعت به یک موضوع کاریکاتور و تقلید در فیلم هایی مانند آستین پاور تبدیل شد.
در قرن بیست و یکم که تحت سلطه طراحی مسطح و کارکردگرا قرار دارد ، ما دوست داریم شاهد تجدید حیات در چشم انداز ، خوش بینی و آزاد اندیشی طراحان اصلی روانگردان باشیم.
04. نئو اکسپرسیونیسم
سبک نئو اکسپرسیونیستی نقاشی و مجسمه سازی در اواخر دهه 1970 به عنوان واکنشی در برابر گرایش بیش از حد روشنفکرانه برای هنر انتزاعی پدیدار شد. گروهی که خود را Neue Wilden ('The new wildes ") می نامیدند همه در مورد انتقال احساسات خشن و خام از طریق رنگهای پر جنب و جوش ، اشکال مخدوش و رویکرد مبتنی بر غریزه برای مارک سازی بودند.
این جنبش یک موفقیت بزرگ انتقادی و تجاری بود و تا اواسط دهه 1980 بر بازار هنر تسلط داشت. امروزه مشهورترین نماینده آن احتمالاً ژان میشل باسکویات فقید است.
اما بعد به همان زودی که شعله ور شد کمرنگ شد. در ژانویه 1986 ، تایمز اعلام کرد: "یک لحظه هنری گذشت ... بعید است دوباره به همان نوع توجهات توجه کنند. "
در حالی که کار هنرمندانی مانند جولیان شنابل ، دیوید سال ، ساندرو چیا ، فرانچسکو کلمنته ، آنسلم کیفر و گئورگ بازلیتس همچنان به قیمت های بالای حراج ادامه دارد ، روحیه جنبش نئو اکسپرسیونیسم هرگز در صنایع بزرگتر خلاق تأثیرگذار نبوده است مسیر.
و ما احساس ترحم می کنیم زیرا ایده در قلب آن (ایجاد ارتباط عاطفی با مخاطب) در قلب همه هنرها و طراحی ها نهفته است.
بنابراین ، گرچه واقعاً "وحشی" به نظر می رسد ، اما ارزش کار این پیشگامان عصبانی امروز بسیار ارزشمند است. ما خیلی دوست داریم که انرژی انقلابی نئو اکسپرسیونیست ها ، اگر لزوماً سبک واقعی آن نباشد ، در هنر و طراحی مدرن منعکس شود.
05. عکاسی آنالوگ
فناوری پیشرفتهای بی شماری در زندگی ما ایجاد می کند ، اما گاهی اوقات ما درگیر جدال برای پذیرش جدید هستیم.
و همینطور ، همانطور که طرفداران واقعی موسیقی به وینیل بازگشته اند ، کارهای زیادی وجود دارد که می توان با دوربین های مبتنی بر فیلم انجام داد که فقط با دوربین های دیجیتال قابل مقایسه نیستند.
چند سال پیش ، ما 23 عکس زیبا برای شما آورده ایم که ثابت می کند فیلم نمرده است ، و تغییر کوچک اما قابل توجهی به لذت های آنالوگ تا به امروز ادامه یافته است ، به ویژه از عکاسان هنرهای زیبا و عکاسان منظره.
گاهی اوقات از فیلم برای ایجاد یک نگاه یکپارچهسازی با سیستمعامل استفاده می شود ، اما بیشتر اوقات این یک تشخیص ساده است که یک روش آنالوگ می تواند صحنه ها را به گونه ای ضبط کند که یک دوربین دیجیتال با محاسبه سرد ، حتی با تمام ابزارهای ویرایش عکس در جهان ، نمی تواند.
عکاسان باسابقه ای که هنوز فیلمبرداری می کنند شامل گرگ میلر ، جفری کرودسون ، پائولو پلگرین ، مکس پینکرز و کلاید بوچر هستند ، در حالی که نام های جدیدی که ترجیح می دهند از آنالوگ استفاده کنند مانند جیل شوبر ، لوئیس خان ، روزی ماتسون ، لیلی براون ، اما پیک و آلن ناکس هستند.
اما ، البته ، در مورد انتخاب طرف نیست. این در مورد انتخاب ابزار مناسب برای کار و باز بودن برای ایده های جدید است. و آیا اساساً این نیست که یک حرفه ای خلاق چیست؟
