خواه یک مجله خوان منظم باشید ، نشریات کاغذی هنوز هم چنان منظره روزمره هستند که تصور می شود همیشه ثابت بمانند آسان است. در واقع ، این یکی از موفقیت های مجلات است که شکل اصلی عملکرد مجموعه ای از مقالات تا شده و مقید برای بیش از صد سال پایدار مانده است.
اما محتوای چاپ شده روی آن سطح کاغذهای براق ، مات ، روکش دار یا بدون روکش به طور چشمگیری تغییر کرده است زیرا فناوری روش های جدید ارائه و طرح را تشویق کرده است.بهبود تکثیر عکاسی نیمه چاپ و چاپ لیتو باعث شده بود که مجلات خبری دهه 1940 مانند Picture Post برای اولین بار بتوانند گزارش تصویری از جنگ و صلح را به خانه خوانندگان تحویل دهند ، البته به طور عمده به صورت سیاه و سفید.
رشد مصرف گرایی پس از جنگ جهانی دوم ، فناوری مشابهی را به کار برد که امروزه مجله های سبک زندگی و مد می نامیم. به ویژه بازی خلاقانه نیویورک بین Vogue و Harper’s Bazaar شاهد آزمایشاتی با تکنیک های ویراستاری جدید بود زیرا هر یک از دژهای انتشارات رقیب Condé Nast و Hearst به دنبال خلاقیت اصلی بودند.
دو مهاجر اروپایی ، الکسی لیبرمن (که به ترتیب در رپورتاژ عکس فرانسه Vu کار می کرد) و الکسی برودوویچ ، مسئولیت مجلات را بر عهده گرفتند و آنچه را امروز به عنوان جهت هنری مجله می شناسیم ، اختراع کردند. هر دو مجله سنتی از جلدهای جلوی تصویر شده و روابط نزدیک با هنرمندان و نویسندگان برجسته آن روز را داشتند ، اما طراحی به عنوان یک رشته مشخص شناخته نشده بود. مشارکت های خلاقانه شامل عکاسان نیز شد ، این مهمترین نمایش های مد پاریس یک کاتالیزور برای سرعت بود (در آن زمان تصاویر باید با کشتی به نیویورک برده می شدند) و همچنین خلاقیت ارائه ، و هر دو مدیر هنری طرح بندی را بر اساس مدرنیسم میهن آنها
بنابراین طرح قدیمی مجله به هنر مدرن طراحی سرمقاله تبدیل شد ، رابطه بین معنی کلمات و نوع نگاه آنها به بخشی اساسی از شخصیت بصری عنوان تبدیل شد. متن فقط در صفحات قرار نمی گرفت ، بلکه برای کار با تصویرگری و عکاسی طراحی شده بود و از فضای خالی در ترکیبات مورد مطالعه استفاده مجلل می کرد. سکته های ضخیم و ضخیم Bodoni نشان دهنده مد و تجمل بود ، نقشی که امروزه نیز در سرمقاله ، تبلیغات و بسته بندی بازی می کند.
سه عنصر جهت هنری مجله اکنون وجود داشت: تایپوگرافی به تصویرگری و عکاسی اضافه شده بود.
لیبرمن و برودوویچ زمینه را برای رونق دهه 60 در انتشار مجله ، ناشی از دوران کودک پرستی مصرف گرایی و تبلیغات ، فراهم کردند. چاپ رنگی بهبود یافت و مقرون به صرفه تر شد و ناشران و ویراستاران اجازه ورود بیشتر طراحان به صفحات را دادند. چهره هایی مانند George Lois (US Esquire) Willy Fleckhaus (Twen) ، Ruth Ansell (US Harper’s Bazaar) ، David Hillman و Harry Peccinnoti (Nova) از این فرصت استفاده کردند و طراحی سرمقاله را در خط مقدم گرافیک معاصر قرار دادند. این عناوین یک ثبت گرافیکی منحصر به فرد از دوران خود را ارائه می دهند ، که فقط با طراحی آستین ضبط مطابقت دارد.
بهترین مجلات این نقش را در بازتاب بصری زمان خود حفظ می کنند ، تقریباً به طور پیش فرض - ماهیت یک موضوع واحد اجازه تکامل عناصر طراحی را می دهد به گونه ای که طراحی شرکت - که اغلب توسط دستورالعمل های مارک تجاری محدود می شود - ممکن است برای تکثیر تلاش کند. در همین حال ، چرخش سریع در تولید به این معنی است که تصمیمات باید سریع گرفته شوند. تولید یک مجله یک فرآیند ارگانیک است و با تکیه بر الگوها و شیوه نامه ها نه به عنوان پارامترهای مطلق بلکه در عوض به عنوان راهنماهایی برای سو advantageاستفاده از آنها و یا مقابله با آنها بنا به اقتضای شرایط پیش می رود. این یک مبارزه بی پایان بین احترام به ساختار و تلاش برای شکستن آن است. گریه برودوویچ به دانشجویان - "مرا متحیر کن" - ممکن است بیش از 60 سال داشته باشد ، اما هنوز هم درست است.
بسیاری از طراحان گرافیک ممکن است ترکیبی جذاب از محتوای جذاب و طراحی شیک را که کار ویراستاری با کیفیت بالا را با حسادت تعریف می کند ، در نظر بگیرند ، اما به درستی آنها راه هایی برای استفاده از صنایع دستی و فرایندهای کاری وجود دارد که به شکل گیری بهترین مجلات جهان از کار در شرکت ها ، از بروشورها کمک می کند. به گزارش های سالانه بعداً بیشتر در این باره
اولین مجله ای که بر من تأثیر گذاشت ، مجله The Face بود که توسط نویل برودی طراحی شده بود. نه تنها طرح های تایپی برودی به Dada و سازه گرایی بازمی گشت ، بلکه من به همان اندازه که مربوط به طراحی بود به محتوای صفحات مربوط می شدم و می توانم بگویم که برودی نیز چنین کرد. او این کلمات را خوانده بود و با طراحی های تهاجمی و قوی با معنای ضمنی ، به آنها از نظر چاپی واکنش نشان می داد. عناوین اصلی بر کلمات کلیدی تأکید کرده و موضوع آنها را منعکس می کنند. او این کلمات را خوانده و واقعاً درک کرده است - درسی مهم برای هر طراح که با هر نوع زمینه با محتوای بلند فرم کار می کند - و در این روند یک زبان بصری سازگار و در عین حال تغییر دهنده در مجله ایجاد می کند.
برای کسانی که به دنبال الهام هستند ، قانون طراحی سرمقاله در جاهای دیگر به خوبی مستند شده است - اما چهره های اصلی برای جستجو شامل راجر بلک ، اندی کاولز ، سایمون استرسون ، جانت فرولیچ و فرد وودوارد است. از میان طراحان معاصر می توانم به Jop van Bennekom ، Mirko Borsche ، Scott Dadich و Matt Willey اضافه کنم. همه در ایده ما درمورد اینکه طراحی تحریریه خوب چیست کمک کرده اند. خواه در هفته نامه ها ، ماهنامه ها ، جادوگران هنری یا لیست های تلویزیونی کار کنید ، آنها جهت هنری و طراحی تایپوگرافی را با هدف منحصر به فرد ترکیب کرده اند.
با این وجود مجله های زیادی وجود دارند که محتوای آنها بیش از حد طراحی می شود. عناوین مشهور هفتگی از تایپوگرافی و طراحی در سست ترین مظاهر خود استفاده می کنند - می دانم ، من سعی کردم خلاف این را ثابت کنم. در اینجا ، طراحی کاملاً به درخواست کلمات انجام می شود ، با نوع خشن و آماده برای تأکید مطلق و حروف چاپی جدیدی که به صورت تصادفی به داخل پرتاب می شوند. هویت آنها بیشتر از نوع به عکاسی خام پاپاراتزی و رنگ درشت متکی است.
بعید به نظر می رسد که در زمینه های دیگر تلاش خلاق تأثیر بگذارد ، طراحی این زیرمجموعه خاص از مجلات منعکس کننده بدترین افراط در فرهنگ پرتاب ما است. از قضا ، حداقل از این نظر ، طراحی و محتوای آنها یک ازدواج کامل است.
در خارج از دنیای مجله ، سایر زمینه های طراحی از نظر دستیابی به رابطه همزیستی بین طراحی و محتوا با چالش های قابل مقایسه ای روبرو هستند. وینس فراست ، مدیر خلاق در فراست * طراحی ، هم در اردوگاه های طراحی تحریریه و هم در کمپ های طراحی شرکت تجربه دارد. او علاقه زیادی به کراس اوور بالقوه دارد ، اما در مورد چالش ها واقع بین است: "هنگام طراحی ارتباطات شرکتی سعی می کنید به سازمان کمک کنید تا داستان خود را بازگو کند ، اما غالباً راهنماهایی که باید با آنها کار کنید فاقد هرگونه تخیل است". "شما باید بر روی گسترش آن مجموعه ابزار برای عالی کردن آن تمرکز کنید ، و مشتریان را تشویق کنید تا بر سرگرمی مخاطبان تمرکز کنند ، نه فقط ارائه اطلاعات."
در حالی که برخی از مجلات قادر به استفاده مناسب از طراحی برای افزایش صفحات خود نیستند ، اما برخی دیگر مجبور نیستند که این کار را انجام دهند. یک ژانر کامل از جادوها و فروشگاه های مستقل وجود دارد که آگاهانه ایده های به اصطلاح طراحی خوب را به چالش می کشند. عنوان دو ساله آلمان 032c بارزترین نمونه است ، ویراستار Joerg Koch نظارت بر تغییر از Helvetica مدرنیست به مجموعه ای عمدا ناشیانه از فونت های سیستم در طراحی مجدد 2007 توسط مایک Méire.
ممکن است تایپوگرافی شدید مسائل قبلی کمی آرام شده باشد ، اما مسائل جدید هنوز هم باعث تعجب می شوند. انتخاب انواع حروف و جلوه های کاربردی - رئوس مطالب ، فشرده سازی مصنوعی ، رندر سه بعدی و موارد دیگر - به طور دقیق پوشش چالش برانگیز هنر ، مد و طراحی را منعکس می کند.
چنین آزمایشی ممکن است مناسب یک مجله تخصصی فرهنگ باشد ، اما در مورد جریان اصلی چه می کنید؟ بعید به نظر می رسد که Vogue برای الهام از تایپوگرافی به دنبال 032c باشد ، اما هنوز هم ممکن است شگفتی ها در مکان های بعید اتفاق بیفتد. همانطور که فراست اشاره کرد ، با این وجود ، علی رغم قرار گرفتن در افراطی مخالف دنیای مجله ، وجه مشترک هر دو عنوان ، تجمل فروش محتوا است تا سازمان پشت آنها.
وی می گوید: "مجلات واقعی برای فروش داستان ، ایجاد اشتیاق و جذب فروش مجبورند سخت تلاش كنند." "محتوا همان چیزی است که مصرف کنندگان می خرند. یک نشریه شرکتی سازمانی را که مالک آن است می فروشد. تصور کنید که هر نسخه از ووگ برای تشویق مردم به خرید کاند نست یک نما است."
با این وجود طی چهار سال گذشته ، یک مجله هفتگی تجارت متعلق به یک شرکت تجزیه و تحلیل نرم افزار و داده ، برنده هر جایزه برای طراحی تحریریه شده است. ریچارد تورلی مدیر خلاق (اکنون در MTV) در سال 2009 به عضو سردبیر Josh Tyrangiel در Bloomberg Businessweek رفت و بلافاصله عنوان را دوباره اختراع کرد. نتیجه؟ یک پروژه فوق العاده که قدرت طراحی سرمقاله را هنگامی که توسط یک تیم قدرتمند ویرایشگر و طراح مهار می شود ، نشان می دهد.
من اغلب از من س askedال می شود ، "طراحی سرمقاله چیست؟" و Bloomberg Businessweek کاملاً پاسخ من را نشان می دهد. طراحی تحریریه تعادل بین هدایت و هدایت خواننده از طریق یک مسئله ، و ایجاد شخصیت و تنوع برای جذب و جذب خواننده مشابه در بسیاری از قسمتهای مقاله ایجاد می کند. این مجله از طریق شبکه قدرتمند و سیستم تایپوگرافی که زیربنای هر صفحه است ، به قسمت اول این معادله می رسد. در حالی که در بسیاری از مطالب متناسب است و ناوبری بسیار واضحی را در بخشهای مختلف ارائه می دهد ، بسیار قابل خواندن است. صفحات بسیار ساده به نظر می رسند اما بسیار پیچیده و بسیار مهندسی شده اند.
در بالای این ساختار تایپوگرافیک زمینه افزودن عکس ، اینفوگرافیک و تصویرسازی برای افزودن شخصیت بصری نیز وجود دارد. این موارد برای شکستن ساختار شبکه ، اغلب با عناصر کشیده شده با دست و اطلاعات کوچکی که در اطراف صفحه اضافه می شوند ، استفاده می شوند. اینکه بسیاری از این عناصر خود به خود احساس می شوند فقط به اخبار هفته نامه می افزاید.
اکنون فناوری اجازه می دهد تا هر جزئیات از طرح و ساختار تایپوگرافی از قبل تنظیم شود ، و طراح را قادر می سازد تا در صورت صلاحدید در برابر عناصر جداگانه محتوا با درجات تغییر واکنش نشان دهد. اما جلدهای جلوی این ستاره ستاره Business Bloomberg است. آرم مجله قطعه ای از مدرن گرایی sans serif سنگین است که روی جلد می نشیند در حالی که هر چیز دیگری هفته به هفته در اطراف آن تغییر می کند. داستان جلد ممکن است توسط عکس سهام ، عکس استودیویی ، تصویرگری ، تایپوگرافی یا ترکیبی نشان داده شود.
هر جلد یک رویداد هفتگی است. هیچ الگویی وجود ندارد ، فقط یک ایده مستقیم و قوی است. همه تغییر می کند - حتی نوع لوگو نیز به مناسبت هایی متناسب با یک داستان تنظیم شده است.
فکر و جهت گیری در پشت هر پوشش ، آنها را علیرغم متفاوت بودن هر بار متفاوت ، به صورت یک مجموعه در کنار هم نگه می دارد. همه فرهنگ های عامیانه مورد استفاده قرار می گیرند - بازی های رایانه ای ، مانگا ، ساقه های مد ، مجلات قدیمی - اما همیشه با توجه به مجله با وزن مخصوص کار می کنند. این جلدهای BBW معادل سرمقاله هویت های تجاری انعطاف پذیر امروزی است و صنایع دستی پشت آنها تقریباً در هر زمینه طراحی قابل استفاده است.
مانترا در طراحی سرمقاله - چه برای چاپ ، برنامه یا آنلاین - متناسب با محتوا است. هیچ قانونی برای پیروی از آن وجود ندارد و گاهی آزادی بیش از حد علیه یک مجله م worksثر است. خلاصه مطالب باز هم نعمت است و هم نفرین.
یکی از عوامل مشترک موفق ترین مجله ها ، یک جفت خلاق است که می توانند عنوان را از طریق این چالش ها هدایت کنند. ویراستار و طراح ایده روشنی از آنچه در نظر دارند انجام دهند ، دارند و یک دیدگاه مشترک دارند. این پویایی با روابط کاری سنتی بین نویسنده و مدیر هنری در تبلیغات قابل مقایسه است و طبق گفته فراست ، چیزی برای آرزو است.
"من معتقدم تا زمانی که با یک ویراستار باهوش و یک تیم تحریریه کامل کار نکرده اید ، متوجه تلاش های مشترک و حرفه داستان نویسی می شوید" ، "محتوا باید همیشه قهرمان باشد."
آژانس طراحی لندن Alphabetical تجسم این اعتقاد است که همان ویرایش های سرمقاله آموخته شده از کار در انتشارات دکه روزنامه فروشی برای هر جنبه از طراحی اعمال می شود. تامی تیلور ، شریک خلاق خود اذعان می کند: "اغلب بین رویکردی که ما برای تایپوگرافی خلاقانه و سازمانی اعمال می کنیم تفاوت وجود دارد ، بیشتر به دلیل محدودیت های اعمال شده توسط دستورالعمل های تجاری در مورد اخیر". "اما یک قانون ثابت است - محتوا کلیدی است. بهترین طرح ها ، چه برای یک قطعه خلاقانه و چه برای یک شرکت ، کلمات را جشن می گیرند. هر دو باید به عنوان خواننده دعوت شوند ، نه فقط زیبا."
باب یانگ ، مدیر خلاق دیگر آژانس ، خاطرنشان می کند: پویایی بین خلاقیت برای Alphabetical مهم است: "روابط موفق ویراستار و مدیر هنری دائماً یکدیگر را تا آنجا که می توانند فشار می آورند." "اگر در هر دو نقش دستکاری می کنید ، مسئولیت این است که هم به خود و هم به مشتری فشار بیاورید."
خدمات لبهای زیادی توسط مشتریان به داستان سرایی پرداخت می شود ، اما برای این کار باید آنها را متقاعد کرد که طراحی یک سرویس جدا از محتوا نیست. روزهای ارسال نامه الکترونیکی متن به طراح برای چیدمان گذشته است. امروزه نویسنده و طراح باید در کنار یکدیگر کار کنند و مشتری باید آماده باشد تا ایده های اولیه جهش یافته و به عنوان متن و تصویر تغییر کند. این شامل دستیابی زیادی است ، اما در نهایت خواسته مشتری برای محتوای واقعی جذاب را برآورده می کند.
یانگ می گوید: "من فکر نمی کنم که برای داشتن ارتباط موفقیت آمیز بین طراحی و محتوا ، لازم است که طراحی به طور عمدی تیز ، مد یا تهاجمی باشد." "با مشتریان شرکتی ، محتوای کلیشه ای ممکن است ذهن زشت خود را پرورش دهد ، اما وظیفه ما این است که مشتری را به یک نتیجه گیری جمعی هدایت کنیم که هم برای آنها و هم برای خوانندگان مفید باشد."
به دنیای مجله ها ، نمونه مورد علاقه من از وحدت سرمقاله ، انسان خارق العاده است. این دو سالانه مردانه در عین آمادگی برای تمسخر ، شخصیتی زبون گونه ارائه می دهد که دنیای مد را دوست دارد. از نام مجله گرفته تا روشی که با مصاحبه شوندگان خود به عنوان "آقای بوریس بکر" و "آقای جرمی دلر" روبرو می شود ، قبل از عناوین مناسب آنها با قوس و "فوق ستاره تنیس" و "هنرمند محبوب" غیرقابل توجیه ، دارای هویت مشخصی است که طراحی آن تأکید شده است.
از تایپوگرافی تک رنگ ساده در کل استفاده می شود ، به جز قوانین ستون ، تزئینات کمی وجود دارد. این آرم از Times Roman بزرگ استفاده می کند ، که همچنین در کل به عنوان کپی بدنه در کنار یک انتخاب کوچک و متنوع از نوع بدون سلیقه ، استفاده می شود. عناوین بزرگ یا بسیار ظریف هستند ، هیچ چیز درستی نیست.
اینکه فروشگاه اینترنتی مردانه Net a Porter هویتی مشابه را اتخاذ کرده ناامیدکننده است اما شاید تعجب آور نباشد. آقای پورتر از لحاظ طراحی و زبان کاملاً شگفت انگیز به مرد خارق العاده نزدیک است ، اما با قرار دادن در همان قلمرو بصری حداقل هوشمندانه تر از پورتر قرار می گیرد ، عنوان اخیر که توسط فروشگاه زنان همان شرکت راه اندازی شده است.
در اینجا یکی از نوآورترین مشاغل آنلاین ماست که اعتقاد به چاپ به عنوان وسیله بازاریابی دارد. هورا و آنها از اولین وب سایتی که امسال چاپ شده اند فاصله دارند. اما آنچه در Porter به دست می آوریم یک نسخه ضعیف از یک مجله سنتی زنان است.
ساخت مجله برای پشتیبانی از خدمات و مارک ها ایده جدیدی نیست: صنعت نشر مشتری بیش از 30 سال قدمت دارد. اما اولین مجلات از این دست نسخه های ضعیفی از ژانرهای موجود بودند و مطمئناً ما از آن گذشته ایم.
نمونه های بهتر از دفاتر Fantastic Man و عنوان خواهر آن The Gentlewoman ، که در آن تیم خلاق مشترک مجله هایی برای مارک هایی مانند COS تولید می کنند ، آمده است. اینها از تکنیک ها و دستگاه های آشنا استفاده می کنند ، هوشمندانه با نام تجاری تبلیغ شده مطابقت دارند. اگرچه ابزار تبلیغاتی بدیهی است ، اما در نوع خود زیبا هستند و برای آن قدرتمندتر نیز هستند.
فراست می گوید: "برخی از پروژه های شرکتی بسیار ناامیدکننده سعی در جلب نظر مخاطبان خود دارند ، اما هر چقدر هم که بخواهید زیبا ، جسورانه یا پویا به نظر برسید موضوع اغلب خشک و غیرتصوری است."
وی در پایان گفت: "سرمقاله عالی با ذهن کنجکاو همراه است که داستان های مورد علاقه را پیدا می کند." "نویسنده ای را پیدا کنید که علاقه مند به موضوع باشد یا حداقل به آن علاقه مند باشد. اگر این کار را صرفاً برای پول انجام دهند ، معلوم خواهد شد که یک بروشور است."
کلمات: جرمی لزلی
مدیر خلاق استودیوی تحریریه magCulture ، جرمی 25 سال تجربه طراحی مجله دارد و سه کتاب در این زمینه نوشته است. این مقاله در اصل در شماره 229 هنرهای رایانه ای منتشر شده است.
