چیزی به عنوان اصالت وجود ندارد

من حدود هشت ماه پیش روی اولین پروژه مستقل خود ، روباه کاغذ کار کردم. اگر به حرف دیگران گوش می دادم ، زیر شک خودم جمع می شدم.

Paper Fox یک کتاب داستان تعاملی برای دستگاه های iPad و Android خواهد بود. سبک هنری به صورت دیجیتالی ساخته شده است تا مانند اریگامی و کاغذ بازی باشد و در حالی که من به خوبی می دانستم که سایر هنرمندان 3D نیز پیش از این قطعات مختلفی را ساخته اند ، فکر می کردم که سبک من جسورانه و جدید است.

وقتی در حال کار روی یک قطعه هنری هستم ، متقاعد می شوم که ابتکاری ترین ، برجسته ترین و بصیرترین اثر هنری است که تاکنون خلق شده است. این یک احساس ثابت (و عایق بندی شده) است که از طریق خلق هر کاری با من باقی می ماند. مطمئناً ، هنگام بازگشت به این قطعه با بهره مندی از عقاید ، نظرات من می تواند بسیار متفاوت باشد. با این حال ، در مورد روباه کاغذ ، من با نگاهی به آن نگاه می کنم که می تواند چیزی فراتر از یک قطعه شود.

پس از تبلیغ روباه کاغذ و اهداف من از این پروژه ، مقایسه ها شروع شد. مردم نسبت به سبک هنری بسیار مثبت بودند ، اما بسیاری از نظرات با نمونه هایی از کارهای مشابه ارائه شد. "این عالی به نظر می رسد؛ این به من یادآوری می کند "، لحن طنین انداز کلی بود.

با هر پیوند وب که کلیک کردم ، اعتماد به نفس من متزلزل شد. واضح است که سبک من دانه های برف منحصر به فرد و خاصی نبود که فکر می کردم اینگونه است. در یک نگاه ، بسیاری از کارهای هنری که من به آنها هدایت شدم دقیقاً همان پروژه من بود. یادم می آید که فکر می کردم نباید خودم را به زحمت ادامه دهم که سبکی قبلاً صد بار انجام شده بود نزدیک بود که پروژه را قفسه بندی کنم و آن را به یک قطعه برگ برگردانم.

مشکل این بود ، من بیش از حد سهام مفهوم اصالت را ذخیره می کردم. فکر کردم این اثر هنری فقط به دلیل نگاه منحصر به فرد و متمایزش موفق بود. همین که دیدم نه تنها قبلاً این کار انجام شده بود بلکه چندین بار هم انجام شده بود ، فکر کردم که آیا ادامه دادن هیچ فایده ای ندارد؟

اما مسلماً این یک دیدگاه بسیار ساده لوحانه و تا حدودی مغرورانه بود. اصالت در خلق هر اثر هنری نقش دارد ، اما اگر موفقیت کل کار من به این واقعیت بستگی داشت که قبلاً هرگز انجام نشده بود ، از همان ابتدا محکوم به نابودی بود. برای اکثر پروژه های خلاقانه نیز می توان همین را گفت.

دلیل اینکه من علاقه زیادی به The Paper Fox داشته ام به دلیل منحصر به فرد بودن آن نیست ، گرچه این بخشی از آن است. من معتقدم جذابیت آن در این واقعیت نهفته است که من مدت زمان زیادی را صرف پرداخت آثار هنری کردم تا چیزی با کیفیت خلق کنم. من می خواستم به پروژه احساس لمس بدهم: احساس کاغذ خشن. برداشت از اشکال ناقص غرق در نور گرم و کره ای. من ساعت های زیادی را صرف ساده نویسی شخصیت ها کردم تا بتوانند باز هم از آنها عکس بگیرند ، در عین حال از قوی بودن نگاره های آنها اطمینان حاصل کردم.

همه این انتخاب های زیبایی شناختی ، همراه با موضوعات مختلف ، منحصر به فرد من - و هر پروژه دیگری است. من می توانستم به راحتی از پروژه قبل از تبدیل شدن به آنچه در حال حاضر است ، صرف نظر کنم ، که چیزی بیش از مجموع اجزای آن است. اما پس از آن من هرگز نمی فهمیدم که هیچ پازل جدیدی وجود ندارد: این نحوه تنظیم قطعات مهم است.